Εδώ και μικρό χρονικό διάστημα λόγω της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας, της σκληρής στάσης της Γερμανίας και των αρνητικών άρθρων που παρουσιάστηκαν στο γερμανικό τύπο κατά της χώρας μας (σε κάποιες περιπτώσεις όχι χωρίς δόση αλήθειας), έχει έρθει στο προσκήνιο της δημοσιότητας η Γερμανία και ο ρόλος της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και στον τοπικό τύπο, ηλεκτρονικό και έντυπο, εμφανίστηκαν κάποια άρθρα για το θέμα αυτό. Ένα από αυτά είχε ως συγγραφέα το φίλο μου και επίσης γερμανομαθή Χαρίτωνα Καρανάσιο, ο οποίος προσπάθησε να σκιαγραφήσει σύντομα την εξελικτική πορεία των γερμανικών αυτοκρατοριών (Reich) και έκανε λόγο για το 4ο Reich, το οποίο όλο και περισσότερο μοιάζει να είναι αληθινό παρά το ευφάνταστο σενάριο κάποιων νοσηρών μυαλών. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι Γερμανοί, για τους οποίους μιλάμε συνεχώς τελευταία; Και ποια είναι η καταγωγή τους;
Οι σημερινοί Γερμανοί κατάγονται από τα λεγόμενα γερμανικά φύλα, τα οποία ζούσαν στην Κεντρική Ευρώπη και στη νότια Σκανδιναβία και των οποίων η εθνική ταυτότητα καθοριζόταν από τα κοινά γλωσσικά στοιχεία, ως κομμάτι της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Από τις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. διαμορφώθηκε σταδιακά η εξέλιξη των γερμανικών φύλων με τις επαφές που είχαν με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο όρος «Γερμανοί» χρησιμοποιείται πιθανότατα για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Ποσειδώνιο από την Απάμεια της Συρίας (135 – 51 π.Χ.). Το όνομα «Γερμανοί» έγινε γνωστό στους Ρωμαίους μέσω των Γαλατών με τους οποίους συνόρευαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν πρώ-τη φορά σε επαφή με τον ελληνορωμαϊκό πολιτι-σμό, όταν κάποια γερμα-νικά φύλα λόγων εδαφι-κών επεκτάσεων προω-θήθηκαν προς το Νότο. Η δεύτερη συνάντηση Ρωμαίων και Γερμανών έλαβε χώρα κατά τη δι-άρκεια της κατάκτησης της Γαλατίας από τον Ιούλιο Καίσαρα το 58 π.Χ., όταν γερμανικά φύ-λα απωθήθηκαν από τα ρωμαϊκά στρατεύματα πέρα από το Ρήνο, ο οποίος αποτέλεσε το φυσικό σύνορο με-ταξύ τους. Οι Ρωμαίοι, αναγνωρίζοντας άμεσα το γερμανικό κίνδυνο, προσπάθησαν μέσω συμβάσεων και από τον 3ο αι. μ.Χ. μέσω της ένταξης Γερμανών στο ρωμαϊκό στρατό να κατευνάσουν την επιθετικότητά τους. Οι πόλεμοι κατά των Μαρκομάνων (167 – 181 μ.Χ.) αποτέλεσαν την κορύφωση της αντιπαλότητας μεταξύ Ρωμαίων και Γερμανών και οδήγησαν ταυτόχρονα σε μετακινήσεις φύλων και λαών στην Ευρώπη, οι οποίες περίπου 3 αιώνες αργότερα είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της ίδιας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Γερμανοί κατοικούσαν σε μόνιμους οικισμούς και ασχολούνταν με τη γεωργία και κατά κύριο λόγο με την κτηνοτροφία. Ανέπτυξαν σχετικά νωρίς το διαμετακομιστικό εμπόριο, με το μεγαλύτερο τμήμα του να κατευθύνεται στη Ρώμη. Διάφορα ρωμαϊκά προϊόντα εισέρεαν στη Γερμανία, ενώ οι ίδιοι εξήγαγαν κτηνοτροφικά προϊόντα και το ιδιαίτερα επιθυμητό στη Ρώμη κεχριμπάρι. Η οικονομία των Γερμανών στηριζόταν στην ανταλλαγή προϊόντων, ενώ απουσίαζαν χρήματα. Η σταδιακή επαφή με τους Ρωμαίους οδήγησε στην εισαγωγή νομισμάτων.
Το γερμανικό κράτος εδραζόταν στην αρχή ενός οικογενειοκρατικού συστήματος. Η κύρια κρατική μονάδα ονομάστηκε από τους Ρωμαίους, σε αντιστοιχία με την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή πόλη. Τη μικρότερη διοικητική μονάδα αποτελούσαν τα χωριά. Η συνέλευση των πόλεων συμβόλιζε το γερμανικό κράτος και εξασκούσε τις βασικές κρατικές εξουσίες. Τα περισσότερα γερμανικά κράτη κυβερνούνταν από ένα βασιλιά. Το στράτευμα, ο βασικότερος παράγοντας της δημόσιας ζωής των Γερμανών, αποτελούνταν από ελεύθερους πολίτες.
Η γερμανική κοινωνία αποτελούνταν από τρεις κατηγορίες ανθρώπων: τους ελεύθερους πολίτες, τους ημιελεύθερους και τους δούλους, όπως όλες οι κοινωνίες της αρχαιότητας. Από τους ελεύθερους πολίτες ξεχώριζε η κοινωνική ομάδα της αριστοκρατίας. Η κατηγορία των ημιελεύθερων ή των υπάκουων απαρτιζόταν είτε από ελεύθερους πολίτες που μεταπήδησαν εθελοντικά στη συγκεκριμένη ομάδα, είτε από απελευθερωμένους σκλάβους, είτε από μέλη κατακτημένων λαών. Τέλος, οι δούλοι ήταν κατά κύριο λόγο αιχμάλωτοι πολέμου.
Πληροφορίες για τη θρησκεία των Γερμανία βρίσκουμε τόσο στους αρχαίους συγγραφείς όσο και σε επιγραφές, όπου αναφέρονται διάφορα ονόματα γερμανικών ανδρικών και γυναικείων θεοτήτων. Οι παλιότερες αναφορές (εποχή του Καίσαρα) κάνουν λόγο για τη λατρεία του ήλιου και της σελήνης, ενώ αργότερα εμφανίζονται θεότητες όπως ο Ερμής-Mercurius-Οντίν (Wotan-Odin, ως η ανώτερη θεότητα των Γερμανών), ο Ηρακλής-Hercules-Thonar, ο Άρης-Mars-Zio-Tyr, η Μητέρα Γη-terra mater Nerthus, η Matres και η Matronae.Δρ Δημήτρης Γ. Μυλωνάς, Αρχαιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου